Perfect Into the Great Wide Open (according to Jan-Willem van den Pol) - @JWvdPol

Het driedaags muziekfestival Into The Great Wide Open was dit jaar in 1 middag uitverkocht. Alle 5000 kaarten gingen sneller weg dan een meter bier bij Bonnie st. Claire thuis. En terecht natuurlijk. Dit festival heeft alles: briljante locatie (Vlieland), te gekke bands, is kindvriendelijk, heeft goed weer (dat dwing je af) en...een Perfect. Dankzij Jan Willem van den Pol.

Onder het artwork zijn verhaal. HIERRR de download link. HIERRR de nummers in Spotify!

Enjoy!



"Voordat ik jullie meeneem naar Vlieland voor een tocht langs muzikale kusten vol parels en ruwe diamanten zal ik mezelf even voorstellen. Ik ben Jan-Willem (@JWvdPol), 24 jaar en wonende in Utrecht. Opgegroeid in het dorpje Barneveld in een familie met muziekliefhebbers i.p.v. bespelers heb ik veel verschillende muziekstijlen gehoord en besproken aan de eettafel. Heel gek was het dan ook niet dat we vorig jaar snel in de gaten hadden dat er eindelijk een festival is waar we als familie heen konden gaan. Zo zijn we nu voor de tweede keer met 3 generaties aanwezig op Into The Great Wide Open.

Ik zal een zo duidelijk mogelijke beeld proberen te geven wat je kunt verwachten als je muziek gaat jutten op het betoverende strand van Vlieland. Als muzikale leidraad heb ik 19 hoogtepunten verzameld op Perfect ITGWO.

De tip is om op donderdag al aan te komen op het eiland. Verbaas je over de mensen en de natuur, ga even een stukje fietsen of wandelen en ontdek wat het eiland te bieden heeft. Tim Knol geeft een voor-avondconcert om je op te warmen voor de eerste dag. Die begint gelijk goed met de festival-hitband van het jaar Beans & Fatback, een band die lol heeft in wat ze doen en waar je honger van krijgt (tip: neem de de-luxe CD-versie met prachtig soulfood kookboek). Hierna wordt het programma vervolgd met de rollende stenen muziek van Admiral Freebee, The Sore Losers (topplaat uitgebracht) en Wolf Parade. De laatste belooft een aangespoeld ruw stuk hout te worden waar je, als je goed kijkt, kleine verrassingen binnenin vindt. De laatste CD wordt positief ontvangen en luistert makkelijker weg dan eerder werk. Na al het gitaargeweld is het tijd om even te genieten van een (lange?) man met een buitengewoon rauwe stem en leuke liedjes: The Tallest Man on Earth gaat al een poosje mee maar krijgt nu eindelijk erkenning op festivals en radio. Afsluiter Caribou belooft een lekkere afdanser te worden. Hij doet deze zomer Nederland vaker aan, waaronder Lowlands, Noorderzon en Le Guess Who in Utrecht. Als de spiertjes nog niet moe zijn kan je doordansen met (mad) Ed (o.a. Lowlands) of Tivoli Utrecht (en ITGWO) huis-DJ St. Paul.

De zee is ruig en wild maar zorgt daardoor wel dat er flink gejut kan worden op de vrijdag. Elke band die aanspoelt heeft positieve kanten waardoor je niet fout kan gaan.

De vroege vogels kunnen genieten van ontbijt met Tim of rustige melodieën van Nevada Drive en Hauschka. Mijn programma begint wat later met My Bubba & Mi uit de stal van het onvolprezen Beep! Beep! Prachtige CD die al een poosje gratis te beluisteren is op de Beep Beep site. Hierna moeten er keuzes worden gemaakt: ga je voor mooi of wil je lekker swingen? Voor mooi is Het Armhuis aan te bevelen, een mooie tuin met I Am Oak en Blaudzun, Nederlandse bands die allebei positieve reacties krijgen zowel live als op plaat. Voor het betere swing werk gaan we naar Pete and the Pirates en Balthazar, allebei begonnen op London Calling (kweekvijver voor beginnende, vooral Britse, indiepop bands) en met een prima debuut op zak zeker een aanrader. Of je terugkomt van Het Armhuis of gebleven bent op het sportveld, Scram C Baby is er (al jaren) voor het betere rock ‘n roll werk en The Upsessions voor je reggae sounds. Typhoon gaat ervoor zorgen dat je handjes kan laten wapperen op muzikale hiphop met The New Cool Collective, leuke single maar na Lowlands nog niet overtuigd. Wel overtuigd ben ik van Tim Knol (de nieuwe Lucky Fonz?) en Moss. De Nederlandse acts van dit jaar: prachtig, overtuigend en populair! De afsluiter bestaat uit dromen met Dorleac (Spinvis en zangeres Hooverphonic) en aansluitend The Whitest Boy Alive, een band die minimaal je hoofd zal laten knikken. Voor de doorzetters kun je dansen met St. Paul en Quasimodo tot in de late uurtjes. Ook dit jaar zal er vast weer een kampvuur komen met je favoriete Excelsior-artiesten, genoeg te doen dus.

De zaterdag heeft veel muziekjut-potentie. Elk stukje eiland heeft zijn schoonheid, bevalt er iets niet ga dan vooral op ontdekkingsreis langs andere podia of geniet van de kunst zoals de Arttrail en je zult ongetwijfelt iets vinden wat bij je past.

Gedronken of niet, de zondag word je met een kater wakker omdat je weet dat het de laatste dag is. Daarom is het lekker wakker worden met de keuze of je naar mooie muziek gaat luisteren op het sportveld, met Isbells en Beth Jeans Houghton of je intens gaat genieten van een kerkconcert van Hauschka en El Pino & the Volunteers. Vooral El Pino gaat speciaal worden omdat ze een speciale EP hebben gemaakt voor het festival. Het alternatief voor de kerk is Selah Sue, een bekende van de aftikken-en-knallen bands Blood Red Shoes en Triggerfinger, en positief ontvangen door de pers door haar mooie pop/singer/songwriter liedjes. Dan is het hoog tijd om je beentjes te bewegen op Modest Mouse, indierock uit Amerika. Doen weinig shows in Europa waardoor ik dit optreden hoog op mijn lijstje zet. Voor de 2 laatste bands kun je kiezen om all-in folk te gaan met Kalio Gayo of rock ‘n rollen met Heavy Trash. Voor de mensen die nog niet op de boot zitten speelt Oi Va Voi het strikje om het festival wat voor de één een moment van wegdromen is en voor de ander het moment om de laatste energiereserves te verbranden.

Na een paar maanden voorbereiding met de Spotify playlist heb ik ontzettend zin in het festival. Samen met mijn familie en vrienden gaan we er een mooi feestje van maken en ik hoop dat ik iedereen een gevoel heb kunnen geven wat te verwachten van de tweede editie van Into The Great Wide Open." - Jan-Willem van den Pol