Een Perfect Classics kán niet... ook, nee, zeker geen instapperfect. Ik heb een uur. Dus wordt het een allegaartje. Maar ja, anderzijds, als je een Perfect Joni Mitchell of, let's say, Perfect Minnie Ripperton of Perfect Amy! wil maken, heb je eigenlijk ook minstens tien uur nodig...
Maar goed, ik maak dus veel liever de Perfect Mahler, Perfect Beethoven of Perfect Schubert of Perfect Sjostakovitsj of Perfect Steve Reich of Perfect Steve Martland of Perfect Michael Nyman.
Toch hier een heel mooi uur verspreid over drie eeuwen. We beginnen natuurlijk met Bach, Beethoven en Mozart, de Coldplay, U2 en Radiohead van de 18e eeuw.
1. Nee, het is nog lang geen Pasen, maar dit is een van de allermooiste aria's uit de Mattheus Passie, uit de klassieke dus gedragen uitvoering van Ton Koopman.
2. Eerste deel uit, vind ik, misschien het mooiste strijkkwartet van Beethoven.
3. Quintessential Mozart, ik ben geen overtuigde Mozart-aanhanger zoals 9/10 van de wereld maar die vioolconcertjes vind ik al heel lang mooi. Dit si het eerste deel van het eerste (van de 5 die hij schreef).
4. Een van de verleidelijkste pianostukken van Chopin, gespeeld door de uiterlijk verleidelijkste pianist die er is, Ivo Pogorelich.
5. Plat gezongen aria uit bekende Rossini-opera, maar als Maria Callas 'm zingt en dan ook nog deze EMI-opname uit 1954, de goeie tijd dus van Callas, dan gebeurt er iets met je.
6. Eerste stuk van Tweede Symfonie van Mahler - waar te beginnen met Mahler? Hier dus. Meeslepend.
7. Hetzelfde stuk van Mahler maar dan -70 jaar later, in 1968/69- onder handen genomen door laat-twintigste-eeuwse Italiaanse componist Luciano Berio, uiteengeslagen en weer in elkaar gelijmd, met zang van zangers van Electric Phoenix. Berio deed met Mahler wat Picasso en de andere kubisten rond 1908 deden met de klassieke schilderkunst: deconstructie dus als scheppend element (ahum).
8. Opzwepend pianostuk van Poulenc gespeeld door zusjes Katia en Marielle Labeque, van een cd met Poulenc- en Milhaud-stukken waar helemaal het vuurwerk vanaf... nou ja (met dirigent Ozawa, op Philips-label).
9. Heel mooi en plechtig lied van Bernstein (de componist Bernstein), met heel lang instrumentaal intro, maar als die William Sharp gaat zingen, kippenvel.
Nou ik voel me onderhand Willem Duys, maar het is allemaal mooi.
groet
Erwin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten