30 april 2009
29 april 2009
28 april 2009
Perfect Shuffle 29
Gewaagd, een week na de briljante Perfect Kippenvel 2-compilatie van St Paul. Maar misschien is het juist goed om 'door te pakken' (can't believe we said that) op hoog niveau. Perfect Shuffle van Henneaux en Wlbrt biedt soul, pop, zang en dans en een echt kauwgombal onderin het ijsje-moment: de briljante laatste track (dank Guuzbourg!): de Curtis Santiago cover van KoL's Sex on Fire. Alleen die plaat is al reden genoeg om niet langer te wachten met PS29. Enjoy!
HIER voor Mac
HIER voor PC
Volgende week: Perfect Ska!
HIER voor Mac
HIER voor PC
Volgende week: Perfect Ska!
27 april 2009
La Machine à Ecrire le Temps
Zoals de didgeridoo de meest ingewikkelde manier is om je spuug kwijt te raken en Bløf de meest lastig te begrijpen teksten heeft, is 'de machine die de tijd schrijft' de meest omslachtige manier om er achter te komen hoe laat het is. De makers zijn 10 jaar bezig geweest om dit apparaat te bouwen. Maar eerlijk is eerlijk, we willen 'm...
26 april 2009
25 april 2009
24 april 2009
Keeping your refrigerator stocked will get you many women
Via @ronaldgiphart, die zelf alleen een half lege, gescheurde koeltas heeft.
23 april 2009
High Speed Video deluxe
Speciale aandacht voor de pudding op 2 minuut 08.
I-Movix SprintCam v3 NAB 2009 showreel from David Coiffier on Vimeo.
I-Movix SprintCam v3 NAB 2009 showreel from David Coiffier on Vimeo.
22 april 2009
21 april 2009
Ook Perfect Kippenvel luister je op de Block Rocker for iPod
Thanks Hans, die zelf zeer vrijstaand woont en dit ding dus 24 uur per dag keihard aan heeft staan in z'n achtertuin.
Perfect Kippenvel 2
St. Paul maakte na Perfect Kippenvel 1 (die natuurlijk ook weer gewoon voor je klaar staat), de méér dan waardige opvolger die logischerwijs Perfect Kippenvel 2 heet. Sterker, deze compilatie is een schatkist. Natuurlijk zijn wij zelf de grootste fans van de Perfect-serie, maar dat verandert niets aan het feit dat deze Perfect Kippenvel een aaneenschakeling van hoogtepunten is. Onder het veelzeggende artwork, een Hoe, Wat en Waarom-track voor track-beschrijving van St Paul. Enjoy!
HIER moet je zijn!
1. Marvin Gaye // This Love Starved Heart Of Mine
Geweldig dat er op de vaderlandse televisie prime-time gepraat kan worden over What's Going On van Marvin Gaye. Al was het maar om het er niet mee eens te kunnen zijn. Leo Blokhuis: 'voor What's Going On was soul niet meer dan vooral onderbuikgevoelens'. Dan moet ik denken aan mijn buurman die altijd roept dat The Beatles eigenlijk maar één plaat gemaakt hebben: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Het zijn beide prachtige en belangrijke platen, maar de hoegenaamde onderbuikgevoelens van No Reply (early Beatles) of Love Starved Heart Of Mine kunnen mijn hoofd net zo makkelijk doen huilen als ieder nummer op Sgt. Pepper of What's Going On. Geen dis naar Leo. Wel een stellige overtuiging!
2. Ron Sexsmith // This Is How I Know
Wat een revelatie is dit? Ron Sexsmith. Constant. Transparant. Elementair. Klein. Privé. En dan is daar ineens This Is How I Know. Ergens in 2008 werd-ie wakker als een neger die alles al gezien heeft. Michael Jackson in reverse. De arrangementen, de grootse productie en met name de soul staan Ron Sexsmith als was-ie ermee geboren. De mooiste ballade uit zijn almaar groeiende oeuvre.
3. The Chills // Pink Frost
Ik zag onlangs nog beelden van Martin Phillipps die optrad in bibliotheken voor handjes vol met mensen, die meer geïnteresseerd leken in dooie dichters dan in zijn prachtige liedjes. Pink Frost staat helemaal bovenaan bij het allerbeste.
4. The Pains Of Being Pure At Heart // Young Adult Friction
Een onmogelijk pretentieuze naam. The Pains Of Being Pure At Heart. Een onmogelijk gadateerd geluid. Shoegaze. Een zeldzaam mooi nummer. Young Adult Friction. The Pains Of Being Pure At Heart zijn de Field Mice van de toekomst. Kent iemand Emma's House nog? Of Sensitive? Alweer vergeten nadat het gemaakt was. En toch zo bijzonder. All in a name. Met pijn in het hart voorspel ik The Pains Of Being Pure At Heart eenzelfde lot. Hadden ze zich maar The Joy Of Getting a Drivers License moeten noemen. Of Dreams Of Losing Hair But No Appetite.
5. Worry About It Later // Brakes
Een vreemd toeval is het dat ik zelden in de platenzaak een promootje krijg, maar wel altijd weer braaf een exemplaar van de nieuwste albums van én The Rakes én The Brakes. Elk album van beide bands wordt keer op keer op identieke wijze door mij ontvangen. Een sterke eerste indruk, leuk song materiaal, leuke bands. Heus. Om het vervolgens nooit meer op te zetten. Daar is nu verandering in gekomen. The Brakes hebben gewonnen en Worry About It Later is het nummer dat niet meer uit mijn stereo verdwenen is sinds haar release. Het zoveelste bewijs dat eenvoud en schoonheid dezelfde bloedgroep delen.
6. Nick Gerrie // The Nightmare Of JB Stanislas
Groots en meeslepend mag je dit gerust noemen. Zet het raam open en laat je gedachten gaan. I'm Going To Take You Take You Take You Take You To My Ho- ho-home zingt Nick Gerrie op het openingsnummer van het gelijknamige album. Eén van de meest mysterieuze en gezochte albums aller tijden volgens Billboard en Rev-Ola. Onlangs opnieuw uitgebracht en een supertip.
7. Tim Hardin // All I Knew
Waarom deze man met de tijd nog geen Nick Drake-achtige satus heeft gekregen, is mij een raadsel. Wat een berg mooie liedjes. Wat een berg drugs. Hij zou sterven aan een overdosis na eerst alle rechten voor zijn liedjes verkocht te hebben. Pijn was zelden zo evident als in dit monumentale All I Knew.
8. The Coral // Being Somebody Else
Journalisten willen in Alex Turner van The Arctic Monkeys dolgraag de nieuwe Paul Weller of Morrissey zien. Zelf ziet-ie zich liever als de jongens van The Coral. Being Somebody Else, zo heet de nieuwste single van The Coral. Al heb ik laatst alle 7"s gevonden op de platenbeurs, ook de onlangs verschenen compilatie heb ik gekocht. Alleen maar voor dit nummer. The Coral overtreft zichzelf. Alweer. Untouched beauty, gevangen in drie minuten. Alsof je de eerste bent die het hoort. En de laatste.
9. AC Newman // On The Table
AC Newman geniet nu, volledig terecht, hoogtij met zijn onlangs verschenen album Get Guilty. Dit is van zijn eerste soloplaat. Een goed Shins-nummer kun je nooit te vaak horen, zelfs al is het AC Newman. Wat een songsmid blijkt hij te zijn. A Slow Wonder!
10. Brian Eno // Kings Lead Hat
Misschien wel indrukwekkender dan Control was de Documentaire Joy Division van Grant Gee en John Savage. Wie zal het zeggen? Wat doet het er toe? Ik zag de film 3 dagen na de première in een theater in London. Een zaal vol families, studenten en voetbalsupporters. Beetje dat wat je aantreft tijdens een Jerry Bruckheimer-film in de Utrechtse Catherijne-bios. Met als enig verschil dat je een speld kon horen vallen. Dit nummer van Brian Eno, als ook het album Before And After Science, werd in de documentaire naar voren gehaald als bepalend voor de Joy Division Sound zoals we die nu kennen. Martin Hannett zei het en, boy, wat doet het ertoe!
11. St. Etienne // You're In A Bad Way
Vernoemd naar de mythische Franse voetbalclub uit de jaren '70 die vorig jaar toevallig weer een opvallende comeback vierde. You're In A Bad Way is zuivere Britse indie met een ver reikende echo. Pre-Belle & Sebastian, om maar een weerklank te noemen.
12. Bettye Lavette // What Condition My Condition Is In
Geschreven door Mickey Newbury, een belangrijke spil in de meer alternatieve Nashville-scene. Hij schreef nummers voor onder andere Johnny Cash, Roy Orbison, Ray Charles en Tammy Wynette. 'Condition' was oorspronkelijk bedoeld voor Jerry Lee Lewis. Die zag er niks in. Kenny Rogers wel. Hij scoorde er met zijn band (First Edition) een hit mee die jaren later smaakvol gebruikt zou worden in The Big Lebowski. De mooiste versie die ik ken is echter deze live-uitvoering door Bettye - Let Me Down Easy - Lavette.
13. The Long Winters // Scared Straight
Toetsen, blazers en de vraag of je bang bent zijn niet van elkaar te scheiden in dit nummer. Een prachtige tekst en waarschijnlijk het enige liedje waarin een Little Miss Mini-Bar Guard voorkomt. Dansen met kippenvel.
14. White Denim // Heart From Us All
En waar blijven de vijf sterren voor dit idioot goede album? In Nederland begin dit jaar opnieuw uitgebracht. Weer blijft het stil. Vreemd. Hou je van zuigende, loszittende en in het gezicht spugende gitaarpartijen, gedragen door ritmes die dwingen tot danspassen waarvan je niet wist dat je ze in huis had? White Denim! Dit is een wat rustiger nummer, maar net zo goed een bewijs van rockpotentie die schreeuwt om gemolken te worden.
15. Timebox // Beggin'
De definitieve versie van Beggin'. Oorspronkelijk geschreven door Franki Valli, afgestoft door Pilooski (15 mei in Tivoli!) en geïnfantiliseerd (is dit een woord?) door The Black Eyed Peas, ik bedoel Madcon. Timebox heeft meerdere popsoul nuggets gemaakt in de jaren '60 met deze cover als absolute stand-out prestatie.
16. Jazzanova/José James // Little Bird
Wat een berusting. José James stijgt boven zichzelf uit. Als Terry Callier in zijn beste dagen volgt hij moeiteloos de strijkers in de oorstrelende compositie van Jazzanova, die met Of All The Things hun beste album in jaren gemaakt hebben.
17. Lou Rawls // You Made Me So Very Happy
Mede geschreven door Brenda Holloway, die er zelf een bescheiden hit mee had maar vooral vrolijk werd van de royalties nadat Blood, Sweat & Tears het nummer wereldfaam bezorgden. Lou Rawls maakt mij echter het gelukkigst met zijn kraakheldere jazz/Blue Note uitvoering. Thank you baby!
18. Plants & Animals // Bye Bye Bye
Handen in de lucht, het zijn de jaren '70! Oh nee, het is een nieuwe band uit Canada. Plants and Animals. Handen in de lucht desalniettemin. Euforisch nummer. Omdat Kippenvel vele vormen kent.
19. Squeeze // Up The Junction
Kijk eens naar het clipje op YouTube. Jools Holland met een te grote sigaar, te grote bril en te klein shirt achter de piano. Mooi tijdsdocument van een nog mooier nummer. Up The Junction!
20. Moondog Jr. // Jintro & The Great Luna (band version)
Zita Swoon voordat ze Zita Swoon heetten. Ik heb begrepen dat deze single een collectors-ding geworden is. Hoezee. Deze speciale versie van Jintro & The Great Luna was een parel in de stoffige postgrunge dagen. 1995 dat is.
21. Department S // I Want
Hongerige wavepop uit begin jaren tachtig. 'I want a daughter, but not the wife'. Stuwende blaaspartijen, gezwollen ska-ritmes en niet te stoppen behoeftes van de zanger maken van dit nummer één lange spurt naar de dansvloer. De vraag is of we er ooit komen, want het gras is overal groen behalve daar waar we zijn.
22. Tacks, The Boy Disaster // Frozen Feet
Het debuutalbum van Tacks, The Boy Disaster verdween even geruisloos als het kwam. Jammer, want een prettige verzameling van rustieke down-but-not-out popliedjes met het openingsnummer Frozen Feet als muzikaal hoogtepunt.
23. Scala & Kolachy Brothers // Heartbeats
Stuiterballenreclame! We kennen allemaal de dromerige versie van José Gonzales. En het maffe origineel van The Knife. Maar als een nummer zelfs overeind blijft wanneer gezongen door een Belgisch kinderkoor, dan weet je zeker dat er ergens iemand iets goed gedaan heeft.
24. Jackson C. Frank // Milk & Honey
Ik ben zoooo fan van de man. Zoooo fan van het liedje. Zoooo fan van de plaat. Blues Run The Game. Ken je het niet en heb je een hart, kopen dan! Jackson C. Frank verloor de helft van zijn klasgenootjes tijdens een brand. Ging zwerven. Werd in huis genomen door Paul Simon. Nam zijn eerste nummers op. Art Garfunkel zette thee. Sandy Denny werd zijn vriendin. Faalangst deed hem vluchten naar Engeland. Hij hertrouwde, maar de dood van zijn eerste kind dwong hem weer de straat op. Door verkeerde medicijnen en groeiende angsten, belandde hij in een ziekenhuis waar hij niet veel later een kogel (don't ask) in zijn oog kreeg. Hij zou midden jaren '90 van dit alles herstellen en weer op gaan treden om vervolgens in 1999 te sterven aan een hartaanval.
25. Robert Wyatt // Shipbuilding
Sja, Perfect Kippenvel, punt.
HIER moet je zijn!
1. Marvin Gaye // This Love Starved Heart Of Mine
Geweldig dat er op de vaderlandse televisie prime-time gepraat kan worden over What's Going On van Marvin Gaye. Al was het maar om het er niet mee eens te kunnen zijn. Leo Blokhuis: 'voor What's Going On was soul niet meer dan vooral onderbuikgevoelens'. Dan moet ik denken aan mijn buurman die altijd roept dat The Beatles eigenlijk maar één plaat gemaakt hebben: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Het zijn beide prachtige en belangrijke platen, maar de hoegenaamde onderbuikgevoelens van No Reply (early Beatles) of Love Starved Heart Of Mine kunnen mijn hoofd net zo makkelijk doen huilen als ieder nummer op Sgt. Pepper of What's Going On. Geen dis naar Leo. Wel een stellige overtuiging!
2. Ron Sexsmith // This Is How I Know
Wat een revelatie is dit? Ron Sexsmith. Constant. Transparant. Elementair. Klein. Privé. En dan is daar ineens This Is How I Know. Ergens in 2008 werd-ie wakker als een neger die alles al gezien heeft. Michael Jackson in reverse. De arrangementen, de grootse productie en met name de soul staan Ron Sexsmith als was-ie ermee geboren. De mooiste ballade uit zijn almaar groeiende oeuvre.
3. The Chills // Pink Frost
Ik zag onlangs nog beelden van Martin Phillipps die optrad in bibliotheken voor handjes vol met mensen, die meer geïnteresseerd leken in dooie dichters dan in zijn prachtige liedjes. Pink Frost staat helemaal bovenaan bij het allerbeste.
4. The Pains Of Being Pure At Heart // Young Adult Friction
Een onmogelijk pretentieuze naam. The Pains Of Being Pure At Heart. Een onmogelijk gadateerd geluid. Shoegaze. Een zeldzaam mooi nummer. Young Adult Friction. The Pains Of Being Pure At Heart zijn de Field Mice van de toekomst. Kent iemand Emma's House nog? Of Sensitive? Alweer vergeten nadat het gemaakt was. En toch zo bijzonder. All in a name. Met pijn in het hart voorspel ik The Pains Of Being Pure At Heart eenzelfde lot. Hadden ze zich maar The Joy Of Getting a Drivers License moeten noemen. Of Dreams Of Losing Hair But No Appetite.
5. Worry About It Later // Brakes
Een vreemd toeval is het dat ik zelden in de platenzaak een promootje krijg, maar wel altijd weer braaf een exemplaar van de nieuwste albums van én The Rakes én The Brakes. Elk album van beide bands wordt keer op keer op identieke wijze door mij ontvangen. Een sterke eerste indruk, leuk song materiaal, leuke bands. Heus. Om het vervolgens nooit meer op te zetten. Daar is nu verandering in gekomen. The Brakes hebben gewonnen en Worry About It Later is het nummer dat niet meer uit mijn stereo verdwenen is sinds haar release. Het zoveelste bewijs dat eenvoud en schoonheid dezelfde bloedgroep delen.
6. Nick Gerrie // The Nightmare Of JB Stanislas
Groots en meeslepend mag je dit gerust noemen. Zet het raam open en laat je gedachten gaan. I'm Going To Take You Take You Take You Take You To My Ho- ho-home zingt Nick Gerrie op het openingsnummer van het gelijknamige album. Eén van de meest mysterieuze en gezochte albums aller tijden volgens Billboard en Rev-Ola. Onlangs opnieuw uitgebracht en een supertip.
7. Tim Hardin // All I Knew
Waarom deze man met de tijd nog geen Nick Drake-achtige satus heeft gekregen, is mij een raadsel. Wat een berg mooie liedjes. Wat een berg drugs. Hij zou sterven aan een overdosis na eerst alle rechten voor zijn liedjes verkocht te hebben. Pijn was zelden zo evident als in dit monumentale All I Knew.
8. The Coral // Being Somebody Else
Journalisten willen in Alex Turner van The Arctic Monkeys dolgraag de nieuwe Paul Weller of Morrissey zien. Zelf ziet-ie zich liever als de jongens van The Coral. Being Somebody Else, zo heet de nieuwste single van The Coral. Al heb ik laatst alle 7"s gevonden op de platenbeurs, ook de onlangs verschenen compilatie heb ik gekocht. Alleen maar voor dit nummer. The Coral overtreft zichzelf. Alweer. Untouched beauty, gevangen in drie minuten. Alsof je de eerste bent die het hoort. En de laatste.
9. AC Newman // On The Table
AC Newman geniet nu, volledig terecht, hoogtij met zijn onlangs verschenen album Get Guilty. Dit is van zijn eerste soloplaat. Een goed Shins-nummer kun je nooit te vaak horen, zelfs al is het AC Newman. Wat een songsmid blijkt hij te zijn. A Slow Wonder!
10. Brian Eno // Kings Lead Hat
Misschien wel indrukwekkender dan Control was de Documentaire Joy Division van Grant Gee en John Savage. Wie zal het zeggen? Wat doet het er toe? Ik zag de film 3 dagen na de première in een theater in London. Een zaal vol families, studenten en voetbalsupporters. Beetje dat wat je aantreft tijdens een Jerry Bruckheimer-film in de Utrechtse Catherijne-bios. Met als enig verschil dat je een speld kon horen vallen. Dit nummer van Brian Eno, als ook het album Before And After Science, werd in de documentaire naar voren gehaald als bepalend voor de Joy Division Sound zoals we die nu kennen. Martin Hannett zei het en, boy, wat doet het ertoe!
11. St. Etienne // You're In A Bad Way
Vernoemd naar de mythische Franse voetbalclub uit de jaren '70 die vorig jaar toevallig weer een opvallende comeback vierde. You're In A Bad Way is zuivere Britse indie met een ver reikende echo. Pre-Belle & Sebastian, om maar een weerklank te noemen.
12. Bettye Lavette // What Condition My Condition Is In
Geschreven door Mickey Newbury, een belangrijke spil in de meer alternatieve Nashville-scene. Hij schreef nummers voor onder andere Johnny Cash, Roy Orbison, Ray Charles en Tammy Wynette. 'Condition' was oorspronkelijk bedoeld voor Jerry Lee Lewis. Die zag er niks in. Kenny Rogers wel. Hij scoorde er met zijn band (First Edition) een hit mee die jaren later smaakvol gebruikt zou worden in The Big Lebowski. De mooiste versie die ik ken is echter deze live-uitvoering door Bettye - Let Me Down Easy - Lavette.
13. The Long Winters // Scared Straight
Toetsen, blazers en de vraag of je bang bent zijn niet van elkaar te scheiden in dit nummer. Een prachtige tekst en waarschijnlijk het enige liedje waarin een Little Miss Mini-Bar Guard voorkomt. Dansen met kippenvel.
14. White Denim // Heart From Us All
En waar blijven de vijf sterren voor dit idioot goede album? In Nederland begin dit jaar opnieuw uitgebracht. Weer blijft het stil. Vreemd. Hou je van zuigende, loszittende en in het gezicht spugende gitaarpartijen, gedragen door ritmes die dwingen tot danspassen waarvan je niet wist dat je ze in huis had? White Denim! Dit is een wat rustiger nummer, maar net zo goed een bewijs van rockpotentie die schreeuwt om gemolken te worden.
15. Timebox // Beggin'
De definitieve versie van Beggin'. Oorspronkelijk geschreven door Franki Valli, afgestoft door Pilooski (15 mei in Tivoli!) en geïnfantiliseerd (is dit een woord?) door The Black Eyed Peas, ik bedoel Madcon. Timebox heeft meerdere popsoul nuggets gemaakt in de jaren '60 met deze cover als absolute stand-out prestatie.
16. Jazzanova/José James // Little Bird
Wat een berusting. José James stijgt boven zichzelf uit. Als Terry Callier in zijn beste dagen volgt hij moeiteloos de strijkers in de oorstrelende compositie van Jazzanova, die met Of All The Things hun beste album in jaren gemaakt hebben.
17. Lou Rawls // You Made Me So Very Happy
Mede geschreven door Brenda Holloway, die er zelf een bescheiden hit mee had maar vooral vrolijk werd van de royalties nadat Blood, Sweat & Tears het nummer wereldfaam bezorgden. Lou Rawls maakt mij echter het gelukkigst met zijn kraakheldere jazz/Blue Note uitvoering. Thank you baby!
18. Plants & Animals // Bye Bye Bye
Handen in de lucht, het zijn de jaren '70! Oh nee, het is een nieuwe band uit Canada. Plants and Animals. Handen in de lucht desalniettemin. Euforisch nummer. Omdat Kippenvel vele vormen kent.
19. Squeeze // Up The Junction
Kijk eens naar het clipje op YouTube. Jools Holland met een te grote sigaar, te grote bril en te klein shirt achter de piano. Mooi tijdsdocument van een nog mooier nummer. Up The Junction!
20. Moondog Jr. // Jintro & The Great Luna (band version)
Zita Swoon voordat ze Zita Swoon heetten. Ik heb begrepen dat deze single een collectors-ding geworden is. Hoezee. Deze speciale versie van Jintro & The Great Luna was een parel in de stoffige postgrunge dagen. 1995 dat is.
21. Department S // I Want
Hongerige wavepop uit begin jaren tachtig. 'I want a daughter, but not the wife'. Stuwende blaaspartijen, gezwollen ska-ritmes en niet te stoppen behoeftes van de zanger maken van dit nummer één lange spurt naar de dansvloer. De vraag is of we er ooit komen, want het gras is overal groen behalve daar waar we zijn.
22. Tacks, The Boy Disaster // Frozen Feet
Het debuutalbum van Tacks, The Boy Disaster verdween even geruisloos als het kwam. Jammer, want een prettige verzameling van rustieke down-but-not-out popliedjes met het openingsnummer Frozen Feet als muzikaal hoogtepunt.
23. Scala & Kolachy Brothers // Heartbeats
Stuiterballenreclame! We kennen allemaal de dromerige versie van José Gonzales. En het maffe origineel van The Knife. Maar als een nummer zelfs overeind blijft wanneer gezongen door een Belgisch kinderkoor, dan weet je zeker dat er ergens iemand iets goed gedaan heeft.
24. Jackson C. Frank // Milk & Honey
Ik ben zoooo fan van de man. Zoooo fan van het liedje. Zoooo fan van de plaat. Blues Run The Game. Ken je het niet en heb je een hart, kopen dan! Jackson C. Frank verloor de helft van zijn klasgenootjes tijdens een brand. Ging zwerven. Werd in huis genomen door Paul Simon. Nam zijn eerste nummers op. Art Garfunkel zette thee. Sandy Denny werd zijn vriendin. Faalangst deed hem vluchten naar Engeland. Hij hertrouwde, maar de dood van zijn eerste kind dwong hem weer de straat op. Door verkeerde medicijnen en groeiende angsten, belandde hij in een ziekenhuis waar hij niet veel later een kogel (don't ask) in zijn oog kreeg. Hij zou midden jaren '90 van dit alles herstellen en weer op gaan treden om vervolgens in 1999 te sterven aan een hartaanval.
25. Robert Wyatt // Shipbuilding
Sja, Perfect Kippenvel, punt.
20 april 2009
18 april 2009
17 april 2009
16 april 2009
15 april 2009
FIY!
The first FIY gig, filmed by visitors with their mobile phones and other small handhelds and edited by FIY in collaboration with dutch public broadcaster VPRO 3VOOR12. Oftewel FabChannel is dood, lang leve FIY!
FIY films The Horrors @ 3VOOR12RADIO Live (2-4-2009) from pindsvin on Vimeo.
Via geestelijk vader Pindsvin
FIY films The Horrors @ 3VOOR12RADIO Live (2-4-2009) from pindsvin on Vimeo.
Via geestelijk vader Pindsvin
Perfect Ninja Tune
Zeer ontspannen (ok, met hier en daar een uitschieter) 70 minuten bij elkaar gecompileerd door Sander van de Vecht. Pak een stoel, nee een bank, ga er eens lekker voor liggen of, nee nee nee, sta maar weer op en begin alvast heel voorzichtig een stukje van je af scheffelen. Enjoy!
HIER voor Mac
HIER voor PC
Sander vertelt:
"Het konden ook eigenlijk maar 2 opties worden voor een perfect compi bij SNDR: of een PERFECT POWDER DAY of een PERFECT NINJA TUNE. Die eerste zal zeker ergens eind 2009 gaan komen, maar nu eerst iets voor de zomer. Ninja tune platen kocht ik altijd blind en hoe moeilijker hoe leuker, ik kon er altijd wel iets bijzonders in vinden. Maar helaas afgelopen jaren een beetje links laten liggen dus tijd voor een opfrisbeurt.
Deze Perfect Ninja Tune is een instapplaat, dus helaas geen rauwe duistere platen van Amon Tobin, maar een mooie mix van de meer luisterbare hip hop – trip hip - jazzy ninja hoek. Heb hem vandaag paar keer geluisterd en hij doet het prima met een ijskoud wijntje in de zon".
HIER voor Mac
HIER voor PC
Sander vertelt:
"Het konden ook eigenlijk maar 2 opties worden voor een perfect compi bij SNDR: of een PERFECT POWDER DAY of een PERFECT NINJA TUNE. Die eerste zal zeker ergens eind 2009 gaan komen, maar nu eerst iets voor de zomer. Ninja tune platen kocht ik altijd blind en hoe moeilijker hoe leuker, ik kon er altijd wel iets bijzonders in vinden. Maar helaas afgelopen jaren een beetje links laten liggen dus tijd voor een opfrisbeurt.
Deze Perfect Ninja Tune is een instapplaat, dus helaas geen rauwe duistere platen van Amon Tobin, maar een mooie mix van de meer luisterbare hip hop – trip hip - jazzy ninja hoek. Heb hem vandaag paar keer geluisterd en hij doet het prima met een ijskoud wijntje in de zon".
14 april 2009
Dexter Action Figures
Als je The Wire goed vindt, mag je Dexter ook echt niet missen. En als je van action figures e.d. houdt moet je HIER zijn. Als je de serie niet kent zeggen onderstaande plaatjes waarschijnlijk niet veel, als je de serie wel kent weet je hoe gefreakt deze parafinalia (bonus-woord!) eigenlijk is.
Via Norbert.
Via Norbert.
Batterijen op zonne-energie
Ok, het zijn nog prototypes, maar zo moet het toch wel gaan in de toekomst (trouwens, we kunnen ons herinneren dat ze vroeger beloofden dat het nu al de toekomst zou zijn). Meer? Hier.
13 april 2009
11 april 2009
Ondertussen, in Japan
Dit is een Nomura kwal en die kan 250 kilo zwaar worden. Er zwemmen zo'n 20 miljard van deze krengen in de Japanse wateren. Naast een beetje gaaf rondhangen, zijn ze ook sterk in wraak nemen: maak je een Nomura dood, dan laat hij direct miljoenen bevruchte eitjes los.
Abonneren op:
Posts (Atom)