Van 26 t/m 30 november vind door heel Utrecht heen het het Le Guess Who? Festival plaats. Er spelen maar liefst 50 bands! Er zijn passepartouts te koop, maar zo ook losse dag kaarten en zelfs kaarten per los programma-onderdeel.
Nu alvast voorpret met 2 Perfect Le Guess Who?'s van de 2 founding fathers van het festival, Bob van Heur en Johan Gijsen, allebei een Perfect Le Guess Who? Deel 1 vandaag (met zeer uitgebreid begeleidend schrijven van de samensteller, Bob van Heur). En deel 2 krijg je morgen. Enjoy!
Mac hier.
PC hier.
"Le Guess Who? Festival is 3 jaar geleden ontstaan doordat Johan Gijsen (Tivoli) en ik ( eenzelfde fascinatie deelden met betrekking tot de Canadese muziekscene op dat moment (Arcade Fire, Sunset Rudown, Destroyer, Miracle Fortress, Clues, het constellation label etc). Na 2 jaar ons gefocussed te hebben op voornamelijk Canada besloten we een festival in elkaar te draaien met een line-up die volgens ons gewoon supergoed is, ongeacht genre of afkomst van de artiest. Geïnspireerd door festivals als PrimaveraSound, popMontreal, All Tomorrows Parties die volgens mij toch de betere line-ups van het moment hebben. Met deze Perfect Le Guess Who? probeer ik zo goed mogelijk een goed overzicht te geven van de diversiteit van het festival. Het mag dan een brei aan genres zijn maar allemaal leveren ze een urgente bijdrage aan het huidige geluidsspectrum...En als je door het geluid heen luistert bieden ze eigenlijk allemaal nog steeds een perfect popliedje.
1) The Shaky Hands - Catchy gruizige popliedjes die me vaak doen denken aan Kings of Leon's eerste plaat. Toen deze jongens nog niet moeilijk deden over hun kapsels of welke lakschoentjes ze ditmaal aan moeten trekken. Zeker schatplichtig aan songwriters van het american songbook. Voldoende country invloeden om 40 plussers te kunnen boeien vanwege hun (ouderwetse) liedjes en aan de andere kant een jong publiek door de catchy-heid en springerigheid van hun live-shows.
2) Tweak Bird - Een duo uit Los Angeles die mij afgelopen SXSW omver blaasden met hun compleet unieke mix van drones, blues, psychedelica, progrock en metal. Hun chipmunks-achtige stemmetjes tezamen met knetterharde riffs maakt het een mooi contrast en een band om niet snel te vergeten. Niet voor niks vroeg TOOL hen te supporten tijdens hun afgelopen US arena-tour. Hun EP "reservations" kreeg hier in Nederland nauwelijks aandacht. Maar verwacht dat hun aanstaande release volgend jaar veel indruk zal maken. Voor liefhebbers van Death from Above, Big Business en Mars Volta.
3) Male Bonding - Een band die in een lijn ligt met LA bands als No Age, Health en Abe Vigoda. Maar ditmaal uit Engeland. Beetje het "geen-gezeik-maar-gaan" gevoel. Hard, opzwepend maar met in de basis toch nog een mooi popliedje. Hoe noisy en tegendraads hun muziek ook mag zijn. Maar veruit een van de beste engelse live-bands van het moment...
4) Wavves - helaas is deze band voornamelijk in het nieuws geweest vanwege (overmatig) alcohol/ drugsgebruik en de daarbijbehorende gevechtjes met andere bands. Maar zeg nou eerlijk deze "Fuck-you" houding past perfect bij de muziek.. Lekker zeurderig gezongen melodieen over een hard en noisy gitaargeluid. Maar ook hier. Eenmaal het nummer gehoord en de melodien zitten in je hoofd voor de rest van de dag. Dan mag je volgens mij wel van een popliedje spreken
5) TV Buddhas - Israelisch met alle bijbehorende frustraties. Simpele maar doeltreffende psychedelische bluesrock. De White Stripes van Israel worden ze ook wel genoemd. Met zo'n 200 shows minimaal per jaar is het een goed geoliede live-band. Is dit verniewende muziek? nee verre van. Maar ontdaan van alle overbodigheid. Gewoon duidelijk. Dat mag ook wel eens
6) Aa - Een band die net zoals genre genoten Black Dice altijd op zoek zijn naar een nieuw geluid. Ze noemen hetzelf een "never-ending rythm experiment" en veel beter zou ik het dan ook niet kunnen zeggen. Het uiteindelijke doel is onbelangrijk, maar de weg er naar toe veel belangrijker. Dus waar het schip ook mag stranden, de open structuren van hun "liedjes" geven je voldoende ruimte om je eigen interpretaties erop los te laten. Wat je in staat stelt om je eigen perfecte popliedje te creeeren
7) Megafaun - Uit het vriendenkringetje van Bon Iver, Bowerbirds, Rosebuds en Akron/Family. Denk aan het experimentele broertje van Bon Iver en Fleet Foxxes als er een referentiekader nodig is. Werkelijk prachtige samenzang over licht psychedeliche gitaargetokkel. Constant zetten ze je op het verkeede been om je weer terug te laten keren in een warm bad van voornamelijk akoustische melodien. Afgebakende genres zijn er niet. Het nummer groeit naar de vorm die het uiteindelijk nodig heeft. Eentje, gezien hun groei per plaat, om in die gaten te houden
8) The Dodos - Eentje waar ik ontzettend blij mee ben dat ze op Le Guess Who? staan. Van de ene kant omdat het zeer goede vrienden zijn en van de andere kant omdat zij een van die bands zijn die experimentelere popmuziek naar een groter publiek weten te brengen. Constant bezig met verrijking van hun geluid. En nooit klaar zijn om een nummer geluidstechnisch verder te ontwikkelen. Door het gebruik van loops, vibrafoon met effecten en eigenzinnige drum-opstelling zorgen ze voor een compleet eigen geluid, maar toch compleet poppy en catchy toegankelijk voor een heel groot publiek. In een eerlijke wereld zouden The Dodos dan ook al tig radiohits hebben gehad
9) Staff Benda Bilili - Wel veruit de meest bijzondere band op de affiche. Een groep straatmuzikanten uit Congo die grotendeels allemaal lijden aan de ziekte van Polio. Maar ondanks hun beperkingen een van de meest furieuze en gedreven afrikaanse releases die ik de laatste tijd heb gehoord hebben gemaakt. Tres Tres Fort op het mooie Cramned Disc (bekend van o.a. Konono no1)
Ritmisch uniek zoals alleen afrikaanse muzikanten dat kunnen... Een verslavende plaat vol met een briljante mix van rumba, soul, afrikaanse blues en wat nog niet meer... Het komt er zo uit, en "that's it" . Een houding die we moeten koesteren
10) The Very Best - Misschien wel een van de mooiste verhalen van het jaar. Een franse dance-producer, een zweedse DJ en een afrikaanse zanger ontmoeten elkaar in een Londense tweedehands platenzaak. Een aanstekelijke mix van afro-pop, electro, jaren90 dance, indie. Feest gegarandeerd en geschikt voor zomerse coctailparties, zoete-witte-wijn-wijven dansavonden en wereldmuziekliefhebbers..
11) nice nice - De opkomst van dubstep het laatste jaar zal weinig mensen ontgaan zijn. nice nice maakt hier een prettige eigen versie van. namelijk niet enkel als DJ, maar als live-band. Drums en gitaar + samples als basis. Niet voor niks dat het altijd scherpe WARP label ze dan ook onlangs heeft getekend. Een week na Le Guess Who? zal dan ook hun eerste single uitkomen gevolgd door de volledige plaat op Warp begin 2010. Voor mij persoonlijk nu al een van de sensaties van het festival
12) Huoratron - Deze finse baardmans speelde afgelopen jaar al meerdere festivals plat. Ik zou m bijna de Slayer van de Electro willen noemen. Want zelden zal een DJ zo compromisloos te werk gaan als Aku Raski. Kneiterhard en met een been in de 8-bit traditie en met het andere been in de knetterharde techno-traditie. Acts als Justice, Boys Noize en Mixhell zijn grote fan om maar een hoekje aan te geven. Gewoon rechtvooruit... dat is de route!
13) Bibio - ook op het mooie Warp label. De ideale "DJ" voor liedjes-mensen. Zowel voor liefhebbers van Grizzly Bear als voor Aphex Twin. In het kader van je geluidsspectrum willen verbreden is Bibio misschien wel het perfecte instapmoment.
14) Wild Beast - Een band waar ik op het eerste gehoor helemaal niks aan vond. Te pathetische, zeurderige muziek zei ik toen. Maar naarmate ik hun laatste plaat "Two Dancers" vaker draaide raakte er aardig verslaafd aan. Twee zangers, de een met een akelige falsetstem en de andere met een mooie diepe baritonstem die al veelvuldig is vergeleken met een band waar ik respect voor heb maar helemaal niks mee kan. The Editors. Wat maakt dan Wild Beasts zo leuk dat ik dit dan wel leuk vind? Precies. Hun vervreemdende mix van stijlen die me telkens weer iets nieuws in hun muziek laat ontdekken. Een groeibriljantje
15) Thus:Owls - Vorig jaar liet zangeres Erika Alexandersson tijdens project Le Guess Who (met Kytemen, Daniel C-mon & Kypski en Simon "Patrick Watson" Angel) al zien waar zij met haar stem tot in staat is. Tegelijkertijd keelgeluiden maken terwijl ze er een bjork achtige melodie over heen zingt. De vergelijking met Bjork is ook met Thus:Owls ook vaker te maken. Erika vind ik een van de meest fascinerende zangeressen die ik de laatste jaren heb gezien en ontmoet. Een pure stemkunstenares die altijd op zoek is, maar de basis nooit uit het oog probeert te verliezen. Betoverend en en 16 november komt haar volledige plaat ook in Nederland uit.
16) Six Organs of Admittance - Binnen de psychrock en drone wereld geniet Ben Chasny veel respect. Zo maakte hij eerder deel uit van de legendarische free-rockers van Comets on Fire en Current 93. Six Organs is zijn meer folky uiting. Ben Chasny is een van de allerbeste gitaristen die ik ooit heb gezien en ben heel, heel erg blij dat hij nu met volledige band op Le Guess Who? speelt. Wat een perfecte psychedelische afsluiting van de vrijdag zal worden.
17) Lightning Dust - Amber Webber en Josh Wells zijn bekend van hun moederschip Black Mountain. Speelde al op de eerste editie van Le Guess Who, maar releasden dit jaat Infinite Light dat zo belachelijk mooi is dat we besloten ze weer uit te nodigen. Amber heeft een zeer karakteristieke stemgeluid met een volle tremelo die volledig uniek is. Dit nummer "Take it Home" is wellicht wel een van mijn meest gedraaide nummers. Met een dikke 6 minuten sowieso al geen kort nummer maar na afloop hoop je telkens dat de strijkers nog wel effe een paar uur doorgaan. Bloedmooi, tranenverwekkend en een niet te missen band
18) Molina & Johnson - Beetje wie van de drie gevoel: "Wil de echte monsters of folk opstaan?" Ja, Jason Molina (Songs;Ohia en Magnolia Electric Co.) en Will Johnson (Centro-Matic, South San Gabriel) zijn de echte monsters of folk. Al jaren leverancier van de betere treurlieden. En wat is beter dan samen een plaat opnemen waar ze het sterkste van elkaar naar boven halen. Hun onlangs uitgekomen "Molina and Johnson" is de perfecte soundtrack voor deze koude donkere winterdagen. Beide zingen ze heerlijk op de grens van oervals. Maar juist dit laat ze nog meer in je ziel snijden".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten