HIER moet je zijn voor de Perfect Eddie Hinton-download.
"Weet je hoe je een goede platenzaak herkent? Als de mensen die er werken weten wie je bent, waar je naar luistert, dat ze als je binnenkomt tegen je zeggen ‘ik heb iets voor je’.
Dick Baars van Back Beat Records in de Egelantierstraat in Amsterdam is er zo eentje. In de tijd dat ik in Amsterdam woonde, stapten mijn vader en ik er geregeld binnen. En op een dag had Dick voor mijn vader een cassettebandje met Very Extremely Dangerous van Eddie Hinton.
Een onvindbare plaat, omdat Capricorn Records waarop de plaat in 1978 verscheen net failliet was gegaan. Niet dat wij dat wisten, want we hadden nog nooit van die Hinton gehoord. Maar goed, mijn vader had een Very Extremely Dangerous cassettebandje. En oh mijn god, wat is dat een plaat. Is die gast echt een witte bleekscheet. Ja, dat is hij en dus heeft Otis Redding een blanke broer.
Op het internet, begin jaren negentig nog in de kinderschoenen, tikt mijn pa drie exemplaren van die onvindbare LP op de kop.
Alleen daarom al gaat mijn platenspeler nooit de deur uit. Luister maar naar ‘You Got Me Singing’, ‘Concept World’, ‘I Got the Feeling’ en ‘Get off in It’.
En zo opende zich de uiteenlopende wereld van Eddie Hinton. Van die sprankelende funky soul tot de ontroerend ingetogen soulballads ‘What would I do Without You’, ‘It’s All Wrong But It’s All Right’ en ‘Cover Me’. Tot de blues in ‘Dear Y’All’ en met gouden griffel ‘Something Heavy’.
Als Hinton in een interview gevraagd wordt of hij een zanger, songschrijver of gitarist is, antwoordt hij, ‘geen idee, ik ben een recording artist’. En ook zijn muziek kun je niet echt vastpinnen, het is soul, funk en blues. Vol ziel en zaligheid.
Hoe Dick dan aan dat cassettebandje was gekomen. Ik vermoed van Lee Arnolds, zoals Arthur Conley zich noemde toen hij naar Amsterdam was verkast. Dick, die ook drummer is, wist Arnolds te overtuigen om met zijn band The Sweaters op te treden. Hun dampende optredens in de Bijlmer zijn geschiedenis.
En van Arthur Conley naar Eddie Hinton is de cirkel snel rond. Hinton was sessiemuzikant van de huisband van Muscle Shoals Sound Studio in Sheffield, Alabama en speelt mee op platen van Conley. En niet alleen op die van Conley, ook die van Wilson Pickett, Aretha Franklin, Percy Sledge, The Staple Singers en … Otis Redding. Hij schreef ook liedjes, waaronder Breakfast in Bed voor Dusty Springfield.
Dan weet je het wel. Meneer Hinton is geen kleine jongen. Of beter gezegd was. Eddie Hinton, de blanke Otis Redding stierf op 28 juli 1995, vandaag 15 jaar geleden aan een hartaanval. Drank, drugs en zijn geestelijke toestand hadden er vast ook hun deel in.
“51 jaar oud, net zo dik als Elvis”, voegt Martin Bril er in zijn muziekverhaal ‘Playin’ Around’ (uit zijn boek ‘Een plek onder de zon’) aan toe. Bril, zelf helaas ook maar 49 geworden, schreef:
“Eddie Hinton had een prachtige stem, een gruize, dramatische, wat hese, maar toch heel melodieuze stem, een stem die vooral aan Otis Redding doet denken, maar ook aan Joe Cocker voor die er een kunstje van ging maken, een stem ‘with more gravel than an Alabama dirt road’. Dan weet je het wel.”
Inderdaad, dan weet je het wel.
Perfect Eddie Hinton, een ode aan de prachtstem van Eddie Hinton.
Nog een geluk dat ze na Hintons dood ook nog even onder zijn matras hebben gekeken, want ‘Got Down Last Saturday Night’ had ik niet willen missen.
I need some brandy and chocolate candy". - Mischa Verheijden
Meer Eddie Hinton? HIER en HIER!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten